I.v.m. vakantie is de eerstvolgende inloopavond op maandag 5 september. U bent welkom van 19.30 -20.30 uur in de kelder van dorpshuis ’t Kempken in Harreveld.
Wij ontvangen u graag, luisteren naar uw verhalen en nemen spullen in ontvangst die u met ons wilt delen.
Geeskes Mienekensbosweg, Doktasdiek, Schutterij…
Een paar maanden geleden verschenen plotseling straatnaambordjes bij tot dan toe naamloze zandpaden/weggetjes. Hartstikke leuk maar waar komen die namen opeens vandaan?
Op deze website onder de kop ‘Presentaties’ leest u het hele verhaal.
Lees hoe de pastoor van Harreveld als huwelijksbemiddelaar optrad en er zo in 1919 een Bussink uit Breedenbroek op boerderij ’t Klumperink kwam.
Lees het verhaal van Schuttenboer opgetekend door de familie Wolters op de Schutterij. Uit een akte van 5-10-1637 blijkt dat Johan te Krabbenborg eigenaar is van het Schuttenstede. De oudst bekende generaties op deze boerderij worden wisselend Krabbenborg, Schutten of Op Schuttenstede genoemd. Aannemelijk is dus dat al voor 1600 hier een Schutten heeft gewoond.
Op 20 januari 2022 was het precies 75 jaar geleden dat onze plaatsgenoot Aloys Tankink in Semarang tijdens de onafhankelijkheidsstrijd in Indonesië is gestorven. Henk Krabben is met grote regelmaat in Indonesië en bezocht het graf van Aloys.
Nederlandse Erevelden in Indonesië:
In 1942 is Indonesië nog Nederlands-Indië en ongeveer 300.000 Nederlanders en Indische Nederlanders hebben in de voormalige kolonie hun thuis gevonden. In januari van dat jaar valt het Japanse leger Nederlands-Indië binnen met als doel toegang te krijgen tot de grondstoffen dat Indonesië rijk is. Tijdens de Japanse bezetting worden Nederlandse burgers gevangen gezet in interneringskampen en krijgsgevangen worden ingezet als dwangarbeider o.a. aan de Birma-Siam Spoorweg. De lokale Indonesische bevolking lijdt onder voedselgebrek en de Japanse wreedheid. Wanneer op 15 augustus 1945 een einde komt aan de Tweede Wereldoorlog breekt een nieuwe strijdt aan: de Indonesische onafhankelijkheids-oorlog. Tijdens de Tweede Wereldoorlog in Zuidoost-Azië en de strijd daarna verliezen ongeveer 34.000 Nederlanders hun leven.
De bijna 25.000 slachtoffers lagen oorspronkelijk begraven op 22 erevelden verspreid over de hele archipel. Na de soevereiniteitsoverdracht werden in de jaren zestig op verzoek van de Indonesische regering deze graven geconcentreerd op zeven erevelden het eiland Java.
De Nederlandse erevelden op Java worden beheerd door de Oorlogsgravenstichting. Het onderhoud van de erevelden is uitstekend en wordt met liefde door Indonesische medewerkers uitgevoerd. Mede vanwege de verzorgde uitstraling zijn de ereplaatsen ook heden ten dage geliefde plekken van bezoek door Indonesiërs. Men komt zelfs met hele families om van de serene rust en uitstraling te genieten, maar de bezoekers zijn nadrukkelijk zeer respectvol. Hieruit blijkt dat Indonesië niet haatdragend is met betrekking tot ons gedeelde verleden.
Op het ereveld Candi in Semarang ligt onze plaatsgenoot Aloys Tankink begraven. Hij was op 31 december 1946 juist 21 jaar geworden en is op 20 januari 1947 in Semarang gesneuveld. Het tragische verhaal van Aloys Tankink werd bij ons thuis door mijn vader -Willem Krabben- regelmatig verteld. De reden was dat Aloys Tankink niet alleen zijn buurjongen was, maar het was ook zijn jeugdvriend. Beiden waren ze in het jaar 1925 geboren. En het feit dat Aloys tijdens de onafhankelijkheidsstrijd in Indonesië gestorven is, heeft altijd een diepe en onvergetelijke indruk gemaakt.
Hij werd beschoten tijdens een patrouille in een jeep en overleed aan zijn verwondingen in het hospitaal in Semarang. De familie kreeg via burgemeester en pastoor te horen dat hij was bezweken aan malaria. Later kwam dankzij toenmalige strijdmakkers de ware doodsoorzaak aan het licht, maar officiële instanties hebben die nooit kunnen of willen bevestigen.
Op 20 januari 2022 was ik in Semarang en dat was de dag dat het precies 75 jaar geleden is dat Aloys Tankink daar overleden is. Tegen eerder genoemde achtergrond voelde ik dat ik die dag het graf van Aloys moest bezoeken. Ik heb toen als eerbetoon en in naam van de dorpsgemeenschap van Harreveld een bloemstuk gelegd op het graf van de Harrevelder Aloys Tankink.
“Ik bak liever eerlijke boerenroggens dan kadetjes voor de rijken”
Onder de kop ‘Archief’ vind je het verhaal van de familie Diks. Hierin verteld Toos hoe haar grootouders hun bakkerij op ’t Joppe bij Deventer verruilden voor een bakkerij aan de Looweg in Harreveld.
Wist u dat het op onze website www.okvharvelt.nl mogelijk is om met uw muiscursor uzelf te verplaatsen over de verschillende boerderij- en veldnamen van vroeger en nu? Zoals bijvoorbeeld in onderstaand filmpje van het oude kasteel/ klooster/ internaat en van de familie Möllas. Maar zo kunt u nog vele andere boerderij- en veldnamen ontdekken!
Zoals u zult merken zijn echter helaas nog niet alle boerderijen en velden ingevuld. U kunt ons daarmee helpen. Neem hiervoor contact met ons op en we vertellen u graag hoe u kunt bijdragen.
Veel kijk- en leesplezier!
Dit interessante boekwerk vindt u onder de kop ‘Presentaties’ en is samengesteld door Anton Stortelder. Zoals de titel al doet vermoeden beschrijft dit de bewoningsgeschiedenissen van boerderijen in Harreveld welke bebouwd zijn voor 1925. Wegens de wet op de privacy zijn de huidige bewoners niet vermeld.
Het is raadzaam eerst het intro door te nemen zodat u weet hoe het werk is ingedeeld en hoe u het moet lezen. Rechts bovenin het document ziet u een ‘Pop-out’ teken, een vierkantje met een pijltje naar boven. Door hier op de klikken wordt het document groter dus makkelijker leesbaar.
We zijn Anton Stortelder zeer dankbaar voor het belangeloos beschikbaar stellen van dit mooie werk. Dat dit niet op een vrije namiddag in elkaar is gezet moge duidelijk zijn.
Lees hier hoe de familie Wolters-‘Mullas’ neerstreek op de boerderij aan de Kerkstraat in Harreveld welke daarvoor bewoond werd door de familie Dieker.
Lees het verhaal dat zich afspeelde in de oorlog op de boerderij van Bernard Eitinck aan de Lindeboomweg (thans bewoont door de dhr. en mevr. Vermunt, daarvoor door Frits en Netty Schmits) en beschreven is door zijn kleindochter Willemien Wolters-Niewhoff.