‘Het is herfstig weer die 20ste oktober als we moeten evacueren’, zegt Lies. ‘Moeder die hoogzwanger is, wordt door de zorg van het Rode Kruis vervoerd. De jongste broertjes Fred en Joep worden op een karretje gezet, dat wordt getrokken door Rob en Alois. De rest gaat lopend naar Millingen’. Op mijn vraag: ‘Wanneer zagen jullie moeder weer terug?’, antwoordt Lies: ‘Na ongeveer 1 week. Dat was in het café van Jan Wieggers in Harreveld. In de tussentijd hoorde we niets van elkaar’.
Bronvermelding; Boek, Het ziet hier zwart van de witte lakens.
Evacués uit de Ooipolder op weg naar de Achterhoek
Tijdens de Tweede Wereldoorlog hebben in bepaalde gebieden van Nederland mensen voor hun veiligheid moeten evacueren, zij moesten ‘huis en haard’ achter laten.
Veel van deze evacués zijn destijds in de Achterhoek ondergebracht. Ook bij ons in Harreveld, en in de omliggende plaatsen, hebben mensen veelal uit de omgeving van Arnhem en Nijmegen onderdak gevonden.
Wij, Oudheidkundige Vereniging Harvelt zijn op zoek naar verhalen van gezinnen die evacués in huis gehad hebben. We vinden het belangrijk dat deze verteld, doorgegeven en bewaard worden.
Ben jij of ken jij iemand die hier meer over kan vertellen, dan komen wij graag met je in contact. info@okvharvelt.nl. of via het contactformulier op deze website.
De beste wensen voor dit nieuwe jaar, dat het een goed, waardevol en vooral gezond jaar voor u mag worden.
En bij een nieuw jaar hoort ook weer een jaarvergadering voor de leden van Oudheidkundige Vereniging Harvelt. Deze staat gepland op dinsdag 19 maart 2024, aanvang 19.30 uur. Noteer het alvast in uw agenda.
Na de vergadering geeft oud Zieuwentenaar Anton Stortelder een lezing n.a.v. zijn onderzoek en beschrijving van ‘Bewoningsgeschiedenissen van boerderijen in Harreveld’. (zie website)
Deze bewoningsgeschiedenissen bieden ontzettend veel informatie over Harreveldse boerenerven welke gebouwd zijn voor 1925. Wanneer is deze boerderij gesticht, wie waren de bewoners, waar kwamen zij vandaan, waarom staan er meerdere woningen op het erf? Anton zocht het allemaal uit en wil zijn passie graag met ons delen.
Deze lezing is openbaar dus iedereen die geïnteresseerd is, is van harte welkom.
Dankzij uw stem kunnen we een deel van het onderhoud van onze website bekostigen zodat deze nóg beter en mooier wordt want de RaboClubSupport heeft € 389,07 opgebracht, een heel mooi bedrag! Dank voor uw stem en natuurlijk heel veel dank aan de Rabobank.
Zondag 9 oktober vierde Harreveld het 100 jarig bestaan van de Canisiusschool met een open dag.
Onder een stralende zon opende muziekvereniging St. Agatha deze feestelijke dag met enkele toepasselijke muziekstukken waarna de directeur van de school, dhr. Jacques Jansen de vele bezoekers van harte welkom heette.
De goed onderhouden buitenkant van de school ziet er nagenoeg hetzelfde uit als 100 jaar geleden. Binnen echter treft men een hyper moderne basisschool waar behalve de hal niets meer doet denken aan het gebouw van vroeger.
In de lokalen, gangen en aula was het een drukte van belang en was het voor menigeen een geweldig weerzien met oud klasgenoten, oud leraren / leraressen en dorpsgenoten.
De Oudheidkundige Vereniging Harvelt had diverse foto exposities ingericht op zowel de wanden als op digiborden welke met veel interesse en herkenning door de bezoekers werden bekeken.
Al met al een zeer geslaagde dag met goede reacties, mooie gesprekken en ontmoetingen.
Een paar maanden geleden verschenen plotseling straatnaambordjes bij tot dan toe naamloze zandpaden/weggetjes. Hartstikke leuk maar waar komen die namen opeens vandaan?
Op deze website onder de kop ‘Presentaties’ leest u het hele verhaal.
Lees het verhaal van Schuttenboer opgetekend door de familie Wolters op de Schutterij. Uit een akte van 5-10-1637 blijkt dat Johan te Krabbenborg eigenaar is van het Schuttenstede. De oudst bekende generaties op deze boerderij worden wisselend Krabbenborg, Schutten of Op Schuttenstede genoemd. Aannemelijk is dus dat al voor 1600 hier een Schutten heeft gewoond.
Op 20 januari 2022 was het precies 75 jaar geleden dat onze plaatsgenoot Aloys Tankink in Semarang tijdens de onafhankelijkheidsstrijd in Indonesië is gestorven. Henk Krabben is met grote regelmaat in Indonesië en bezocht het graf van Aloys.
Aloys Tankink 1925 -1947
Nederlandse Erevelden in Indonesië:
In 1942 is Indonesië nog Nederlands-Indië en ongeveer 300.000 Nederlanders en Indische Nederlanders hebben in de voormalige kolonie hun thuis gevonden. In januari van dat jaar valt het Japanse leger Nederlands-Indië binnen met als doel toegang te krijgen tot de grondstoffen dat Indonesië rijk is. Tijdens de Japanse bezetting worden Nederlandse burgers gevangen gezet in interneringskampen en krijgsgevangen worden ingezet als dwangarbeider o.a. aan de Birma-Siam Spoorweg. De lokale Indonesische bevolking lijdt onder voedselgebrek en de Japanse wreedheid. Wanneer op 15 augustus 1945 een einde komt aan de Tweede Wereldoorlog breekt een nieuwe strijdt aan: de Indonesische onafhankelijkheids-oorlog. Tijdens de Tweede Wereldoorlog in Zuidoost-Azië en de strijd daarna verliezen ongeveer 34.000 Nederlanders hun leven.
De bijna 25.000 slachtoffers lagen oorspronkelijk begraven op 22 erevelden verspreid over de hele archipel. Na de soevereiniteitsoverdracht werden in de jaren zestig op verzoek van de Indonesische regering deze graven geconcentreerd op zeven erevelden het eiland Java.
Menteng Pulo in Jakarta (Hier liggen Nederlandse en Indische slachtoffers begraven die omkwamen in de Japanse kampen of tijdens de Bersiap-periode en Nederlandse militairen. Tevens bevinden zich hier 754 uren van de in japan omgekomen en daar gecremeerde Nederlandse krijgsgevangen.)
Ancol in Jakarta (In dit voormalige moeras executeerde het Japanse leger honderden mannen en vrouwen die in verzet kwamen tegen de Japanse bezetting. Dit waren massagraven en na de oorlog zijn de slachtoffers herbegraven waarbij identificatie niet meer mogelijk was. Vandaar dat veel graven naamloos zijn.)
Pandu in Bandung (Hier liggen o.a. de militairen van de KNIL en Landmacht begraven almede burgers die omgekomen zijn in de interneringskampen van Bandung en omgeving tijdens de Bersiap-periode)
Leuwigajah in Cimahi (bij Bandung) (Met 5181 graven is Leuwigajah het grootste Nederlandse ereveld op Java. Hier liggen hoofdzakelijk overledenen begraven uit de interneringskampen uit Bandung en omgeving alsmede militairen. Tevens is op dit ereveld een monument opgericht voor de 2300 krijgsgevangen en de 4200 Indonesische dwangarbeiders aan boord van het Japanse vrachtschip Junyo Maru dat op 18 september 1944 getorpedeerd werd, Hierbij kwamen ruim 5600 mensen om het leven.)
Kalitanteng in Semarang (Hier liggen mannen, vrouwen en kinderen begraven die in de Japanse interneringskampen van Midden Java. Vanwege het grote aantal vrouwen en kinderen die hier begraven liggen, wordt dit ook wel het “vrouwen-ereveld” genoemd)
Candi in Semarang (Candi is het enige ereveld in Indonesië waar uitsluitend (meer dan 1000) Nederlandse – en KNIL militairen begraven zijn die gesneuveld zijn tijdens de Tweede Wereldoorlog en de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd.)
Kembang Kuning in Surabaya (Op dit ereveld liggen slachtoffer die in dienst waren bij de Koninklijke Marine, militairen van de Landmacht en het KNIL alsmede burgerslachtoffers van de kampen op Oost-Java. Tevens is op dit ereveld een monument ter nagedachtenis aan de 915 marinemannen die omgekomen zijn tijden de slag in de Javazee en die een zeemansgraf hebben.)
De Nederlandse erevelden op Java worden beheerd door de Oorlogsgravenstichting. Het onderhoud van de erevelden is uitstekend en wordt met liefde door Indonesische medewerkers uitgevoerd. Mede vanwege de verzorgde uitstraling zijn de ereplaatsen ook heden ten dage geliefde plekken van bezoek door Indonesiërs. Men komt zelfs met hele families om van de serene rust en uitstraling te genieten, maar de bezoekers zijn nadrukkelijk zeer respectvol. Hieruit blijkt dat Indonesië niet haatdragend is met betrekking tot ons gedeelde verleden.
Ereveld Candi in Semarang
Op het ereveld Candi in Semarang ligt onze plaatsgenoot Aloys Tankink begraven. Hij was op 31 december 1946 juist 21 jaar geworden en is op 20 januari 1947 in Semarang gesneuveld. Het tragische verhaal van Aloys Tankink werd bij ons thuis door mijn vader -Willem Krabben- regelmatig verteld. De reden was dat Aloys Tankink niet alleen zijn buurjongen was, maar het was ook zijn jeugdvriend. Beiden waren ze in het jaar 1925 geboren. En het feit dat Aloys tijdens de onafhankelijkheidsstrijd in Indonesië gestorven is, heeft altijd een diepe en onvergetelijke indruk gemaakt.
Hij werd beschoten tijdens een patrouille in een jeep en overleed aan zijn verwondingen in het hospitaal in Semarang. De familie kreeg via burgemeester en pastoor te horen dat hij was bezweken aan malaria. Later kwam dankzij toenmalige strijdmakkers de ware doodsoorzaak aan het licht, maar officiële instanties hebben die nooit kunnen of willen bevestigen.
Op 20 januari 2022 was ik in Semarang en dat was de dag dat het precies 75 jaar geleden is dat Aloys Tankink daar overleden is. Tegen eerder genoemde achtergrond voelde ik dat ik die dag het graf van Aloys moest bezoeken. Ik heb toen als eerbetoon en in naam van de dorpsgemeenschap van Harreveld een bloemstuk gelegd op het graf van de Harrevelder Aloys Tankink.
“Ik bak liever eerlijke boerenroggens dan kadetjes voor de rijken”
Onder de kop ‘Archief’ vind je het verhaal van de familie Diks. Hierin verteld Toos hoe haar grootouders hun bakkerij op ’t Joppe bij Deventer verruilden voor een bakkerij aan de Looweg in Harreveld.
Wist u dat het op onze website www.okvharvelt.nl mogelijk is om met uw muiscursor uzelf te verplaatsen over de verschillende boerderij- en veldnamen van vroeger en nu? Zoals bijvoorbeeld in onderstaand filmpje van het oude kasteel/ klooster/ internaat en van de familie Möllas. Maar zo kunt u nog vele andere boerderij- en veldnamen ontdekken!
Zoals u zult merken zijn echter helaas nog niet alle boerderijen en velden ingevuld. U kunt ons daarmee helpen. Neem hiervoor contact met ons op en we vertellen u graag hoe u kunt bijdragen.
