Maand: januari 2022

De bewoningsgeschiedenis van Slat, Rector Hulshofstraat 22.

Hoe moet ik het overzicht lezen? Deze bewoningsgeschiedenis is het resultaat van noeste en volhardende arbeid van Anton Stortelder. Om het overzicht goed te kunnen lezen is het verstandig om de inleiding van zijn boek ‘Bewoningsgeschiedenissen van boerderijen in Harreveld’ door te nemen welke u ook op deze site vindt.

De bewoningsgeschiedenis van Bij Papenborg. 

Hoe moet ik het overzicht lezen? Deze bewoningsgeschiedenis is het resultaat van noeste en volhardende arbeid van Anton Stortelder. Om het overzicht goed te kunnen lezen is het verstandig om de inleiding van zijn boek ‘Bewoningsgeschiedenissen van boerderijen in Harreveld’ door te nemen welke u ook op deze site vindt.

De bewoningsgeschiedenis van Papenborg, Stroetweg 3.

Hoe moet ik het overzicht lezen? Deze bewoningsgeschiedenis is het resultaat van noeste en volhardende arbeid van Anton Stortelder. Om het overzicht goed te kunnen lezen is het verstandig om de inleiding van zijn boek ‘Bewoningsgeschiedenissen van boerderijen in Harreveld’ door te nemen welke u ook op deze site vindt.

De bewoningsgeschiedenis van Heinewear, Stroetweg 4.

Hoe moet ik het overzicht lezen? Deze bewoningsgeschiedenis is het resultaat van noeste en volhardende arbeid van Anton Stortelder. Om het overzicht goed te kunnen lezen is het verstandig om de inleiding van zijn boek ‘Bewoningsgeschiedenissen van boerderijen in Harreveld’ door te nemen welke u ook op deze site vindt.

Tegenwoordig is de naam Heinewear meestal verbasterd tot Heidewear maar oorspronkelijk was het Heinewear. Heinewear stond eerst vlakbij Doktas samen met naar het openluchtmuseum verplaatste Stroethuis. Rond 1890 is het verplaatst naar de huidige plek sindsdien is het onduidelijk waar ze bij horen. De ene keer staan ze onder Zieuwent en de andere keer onder Harreveld.

De bewoningsgeschiedenis van Doktas, Stroetweg 2

Hoe moet ik het overzicht lezen? Deze bewoningsgeschiedenis is het resultaat van noeste en volhardende arbeid van Anton Stortelder. Om het overzicht goed te kunnen lezen is het verstandig om de inleiding van zijn boek ‘Bewoningsgeschiedenissen van boerderijen in Harreveld’ door te nemen welke u ook op deze site vindt.

Een anekdote uit de familie Stoltenborg – Lodiek

We verplaatsen ons even naar het dorp Meddo in het jaar 1733, daar werd op 22 februari Wander Boeijink geboren.

In 1767 trouwde hij met Fenne Maria Stoltenborg op een boerderijtje aan de Geldereschweg dat in de volksmond ook Stoltenborg werd genoemd. Doordat hij introuwde op Stoltenborg werd hij daarna eveneens Stoltenborg genoemd. Uit hun huwelijk werden zeven kinderen geboren, waaronder als jongste Jan-Berend.

Jan Berend 34 jaar oud vloog uit en ontmoette in Harreveld de 17 jarige Aleida Weggelder. Jan-Berend trok in bij Aleida op het Wechelder. Het huis stond op de huidige Rector Hulshofstraat vlak tegen het huidige Weggelas aan. Samen kregen zij twee kinderen, Derk Hendrik en Hermanus Hendrikus.  Beiden zonen groeiden op en werden verliefd.

Derk Hendrik trouwde met Grada Schutten en Hermanus Hendrikus met Johanna Wolters, Lodiek. Hermanus Hendrikus trok in bij Lodiek, F60 aan de huidige Stroetweg 1. Derk-Hendrik bleef  op het oudershuis, het Wechelder. Beiden kregen kinderen.

Derk-Hendrik en Grada Schutten kregen  vijf kinderen en op het Lodiek werden vier kinderen geboren. Jammer genoeg ging het geluk niet gelijk op. Van de vijf kinderen van Derk Hendrik en Grada is alleen dochter Hendrika 20 jaar geworden, de overige kinderen zijn al zeer jong overleden.

Hermanus Hendrikus was in het leger geweest en had ook een houthandeltje op het Lodiek. Er was alle reden voor Hermanus- Hendrikus om op het oudershuis bij te springen met de werkzaamheden op het land.  Op het Lodiek bezat men toentertijd 4 ha grond en was het inkomen matig en een bijverdienste wel wenselijk. In gesprekken tussen de broers onderling was er geen meningsverschil en een vergoeding kwam wel in orde. Broederliefde was de voornaamste drijfveer.

De vereffening van de vergoeding zou plaatsvinden op de boedelscheiding (vererving) van het Wechelder). Echter op het sterfbed werd de pastoor ontboden voor het toedienen van de laatste sacramenten van de stervenden. Deze RK kerk was hem echter voor geweest want tijdens het toedienen van het sacrament heeft Derk Hendrik de kerk rijkelijk voorzien van onroerende goederen in ruil voor eeuwige gebeden in de eucharistievieringen  van de kerk in Harreveld.  

Hermanus- Hendrikus had voor al het werk het nakijken. Een klein stukje grond van 350 m2, achter de Pieper aan de huidige Japikweg, was zijn enigste deel geworden. Dit stukje wordt tot op vandaag nog steeds ‘het dreugbrood’ genoemd. Lodiek heeft het nog jaren kunnen gebruiken.

Voor Derk-Hendrik Stoltenborg, dochter Hendrika Stoltenborg en zijn vrouw Grada is in de kerk van Harreveld elke zondag gebeden. Ongeveer 10 jaar geleden is deze misintentie plotseling gestopt.  Ik herinner me nog goed dat in de kerk tijdens de H-Mis  de intentie werd opgelezen :”In uw gebeden worden aanbevolen Frans de Both en echtgenote en beide kinderen, Derk Hendrik Stoltenborg, Hendrika Stoltenborg en Grada Schutten enz.”. Hopelijk hebben ze een mooie plaats in de hemel gekregen.

Opgetekend 10-11 2022 door Frans Stoltenborg, achterkleinzoon van Hermanus Hendrikus Stotenborg.

De bewoningsgeschiedenis van Lodiek, Stroetweg 1.

Hoe moet ik het overzicht lezen? Deze bewoningsgeschiedenis is het resultaat van noeste en volhardende arbeid van Anton Stortelder. Om het overzicht goed te kunnen lezen is het verstandig om de inleiding van zijn boek ‘Bewoningsgeschiedenissen van boerderijen in Harreveld’ door te nemen welke u ook op deze site vindt.

Familie Bussink op ’t Klumperink

Als Johannes Hendrikus Reinders, wonende op ’t Klumperink (zoon van Hermanus Reinders en Maria Koolman op ’t Stroet) op 09-11 1918 overlijdt blijven zijn vrouw Johanna en hun enige nog levende kind, dochter Johanna Maria van 21 jaar achter op het boerderijtje.

De pastoor van Harreveld ziet met lede ogen aan dat daar 2 vrouwen alleen wonen en neemt contact op met een collega pastoor in Breedenbroek. Of er bij hem in de parochie een geschikte vent is voor deze jonge dame met boerderijtje en moeder. De Breedenbroekse pastoor wist wel een geschikte kandidaat en zo verscheen Johannes Bussink in Harreveld. Johannes zag wel wat in dochter Johanna Maria Reinders en in het boerderijtje en op 20-06 1919 zijn ze getrouwd.

Het boerderijtje dat op lage drassige grond stond werd afgebroken in het jaar 1923 en een stukje naar achteren op het erf op verhoogde grond herbouwd waarbij veel materiaal van het oude huis gebruikt werd.

Eerst werd het achterhuis gebouwd, dat was tenslotte het belangrijkste, daar werd het geld verdiend. Pas later werd het voorhuis gebouwd. Of ze al die tijd tussen het vee hebben gewoond of elders is niet bekend.

Hoewel er geen direct bewijs voor is gaat in de Bussink familie het verhaal dat met de opbrengst van de verkoop van ‘de Stroet’ aan het Openlucht Museum in Arnhem in 1922, de afbraak en herbouw van het oude huisje op ‘het Klumperink’ in 1923 werd gefinancierd. (Johannes Hendrikus Reinders op Klumperink is een broer van Johannes Reinders op Stroet)

Johannes en Johanna krijgen 3 dochters en 2 zonen. De tweede dochter overlijdt na 8 maanden en het jongste kindje, ook een dochter, geboren op 13-01 1928,  wordt slechts 6 dagen oud.

Op 18-05 1930 overlijdt moeder Johanna op 33 jarige leeftijd.

Johannes Bussink blijft achter met dochter Johanna die dan 10 jaar oud is, zoon Henk van 9 en zoon Bernard van 5 en staat alleen voor de zorg van zijn gezin. Hij slaat zich er moedig doorheen en heeft zelfs nog ruimte in zijn huis en hart voor een pleegkind. Het 5 jarige meisje Coby wordt liefdevol opgenomen in het gezin Bussink. Als Coby 12 jaar oud is keert zij weer terug naar haar familie. Coby leeft nog en er is nog contact tussen haar en de familie Bussink.

Johannes oudste dochter Johanna trouwt met Herman Wopereis van Boers en vestigt zich in Zieuwent aan de Boersweg. Zoon Henk trouwt met Johanna Bonnes en woont en werkt in Lichtenvoorde (op het gemeentehuis). Zoon Bernard boert op het bedrijf van zijn vader en blijft ongehuwd. Hij is een tevreden mens tussen zijn vee, weilanden en gewassen.

Ook zorgt hij voor zijn vader die met gezondheidsproblemen kampt. Als dat niet meer gaat wordt vader Johannes opgenomen in verpleeghuis Antonia in Terborg waar hij na enkele jaren van liefdevolle zorg op 24 mei 1977 op 86 jarige leeftijd overlijdt.

Bernard woont en werkt 12 jaar alleen op zijn boerderij. Als hij op een kwade dag door het hooizolder zakt en daar enkele uren in een benarde positie hangt voor er hulp komt, beseft hij hoe kwetsbaar hij zo alleen op de boerderij is.

Hij vraagt zijn neef Martin, de zoon van broer Henk, of deze er wat voor voelt om met zijn vrouw Astrid en hun jonge kinderen bij op de boerderij te komen wonen. Daar zij al een goede band met oom Bernard hebben hoeven ze er niet lang over na te denken en in 1989 komen zij op ’t Klumperink aan de Manschotterweg te wonen.

Tijdens de verbouwing van het achterhuis wonen zij bij oom Bernard in het voorhuis. Bernard geniet van de zorg en aandacht en van de kinderen. Gezelligheid en reuring in huis, samen aan tafel, lekker eten, spelletjes doen, slingers op zijn verjaardag…

Door Martin, Astrid en de kinderen werd hij een beetje her-opgevoed. Hij ging niet meer met de ‘smerige bokse an’ op pad en zijn versleten hoed werd vervangen door een nieuw exemplaar.

Ook stimuleerden zij hem om mee te gaan met de uitstapjes van de KBO waar hij ontzettend van genoot. Een reis naar Lourdes met het vliegtuig werd zowel letterlijk als figuurlijk een hoogtepunt in zijn leven.

Op 10 juni 2008 blijven de vensters aan ‘Bernards kante’ ’s morgens dicht. Als Astrid poolshoogte gaat nemen treft ze tot haar grote verdriet oom Bernard levenloos in bed aan. Hij werd 82 jaar oud.

Een tevreden mens is die nacht zacht ingeslapen…

• 

• 

En nu?

Martin en Astrid wonen nog altijd in het achterhuis. ‘Bernards kante’ het voorhuis, is een aantal jaren geleden verbouwd en de dochter van Martin en Astrid, achternichtje van Bernard, kleindochter van Henk en achterkleinkind van Johannes en Johanna woont er. Een echte Bussink.

Opgetekend april 2022 door Oudheidkundige Verenging Harvelt n.a.v. gesprekken met de familie Bussink. Foto’s beschikbaar gesteld door familie Bussink.

De bewoningsgeschiedenis van Klumperink, Manschotterweg 15.

Hoe moet ik het overzicht lezen? Deze bewoningsgeschiedenis is het resultaat van noeste en volhardende arbeid van Anton Stortelder. Om het overzicht goed te kunnen lezen is het verstandig om de inleiding van zijn boek ‘Bewoningsgeschiedenissen van boerderijen in Harreveld’ door te nemen welke u ook op deze site vindt.

De bewoningsgeschiedenis van Aagten 1.

Hoe moet ik het overzicht lezen? Deze bewoningsgeschiedenis is het resultaat van noeste en volhardende arbeid van Anton Stortelder. Om het overzicht goed te kunnen lezen is het verstandig om de inleiding van zijn boek ‘Bewoningsgeschiedenissen van boerderijen in Harreveld’ door te nemen welke u ook op deze site vindt.

De bewoningsgeschiedenis van Aagten 2.

De bewoningsgeschiedenis van Aagten 3

De bewoningsgeschiedenis van Knippat, Manschotterweg 9.

Hoe moet ik het overzicht lezen? Deze bewoningsgeschiedenis is het resultaat van noeste en volhardende arbeid van Anton Stortelder. Om het overzicht goed te kunnen lezen is het verstandig om de inleiding van zijn boek ‘Bewoningsgeschiedenissen van boerderijen in Harreveld’ door te nemen welke u ook op deze site vindt.

De bewoningsgeschiedenis van Schutten Harms Trienen.

Hoe moet ik het overzicht lezen? Deze bewoningsgeschiedenis is het resultaat van noeste en volhardende arbeid van Anton Stortelder. Om het overzicht goed te kunnen lezen is het verstandig om de inleiding van zijn boek ‘Bewoningsgeschiedenissen van boerderijen in Harreveld’ door te nemen welke u ook op deze site vindt.